சட்டக்கலை அறிமுகம்

- மௌலவி எம். எம்.ஸக்கி BA (Hons) மதீனா

அறபு மொழியில் பிக்ஹ் எனும் வார்த்தை ஒரு விடயத்தை விளங்கிக் கொள்ளுதல் என்று பொருள்படும். அது மறைவானதொரு விடயமாகவோ, வெளிப்படையானதொரு விடயமாகவோ இருக்கலாம். எனினும், சில அறிஞர்கள் நுணக்கமானதொரு விடயத்தை விளங்கிக் கொள்வதற்கு மாத்திரமே 'பிக்ஹ்' எனும் வார்த்தை பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது என்பர். இவ்விரண்டாவது கருத்திலேயே அல்-குர்ஆன் இப்பதத்தைக் கையாண்டுள்ளது.

'பிக்ஹ்' என்ற வார்த்தை பொதுவாக இஸ்லாமிய ஷரீஅத்தின் சட்டக் கலையைக் குறிக்கின்றது. ஆரம்பத்தில் இஸ்லாமிய வரலாற்றில் இக்கலையானது, ஷரீஅத்தின் ஏனைய கலைகளைப் போலவே தனியானதொரு கலையாக இருக்கவில்லை. இஸ்லாமிய உலகத்தில் கல்வி வளர்ச்சிக்கேற்ப இத்துறையும் வளர்ச்சி கண்டுள்ளது. பிக்ஹ் எனும் வார்த்தைக்குச் சொல்லப்பட்ட வரைவிலக்கணத்தின் மூலம் இக்கலை ஆரம்ப காலத்திலேயே மூன்று வளர்ச்சிக் கட்டங்களைக் கண்டுள்ளதை கவனிக்க முடிகிறது. பரிபாசையில் பிக்ஹ் என்ற சொல்லுக்கு இம்மூன்று கட்டங்களிலும் மூன்று விதமாகவே வரைவிலக்கணம் சொல்லப்பட்டுள்ளது. அவை வருமாறு:

1. 'பிக்ஹ்' என்பது: பொதுவாக இஸ்லாமிய சட்டங்களை அறிந்து கொள்வதைக் குறிக்கும். இவை இஸ்லாமிய நம்பிக்கைக் கோட்பாடுகளுடன், பண்பாட்டியலுடன், அல்லது ஒரு மனிதன் தனது உடலுறுப்புக்களால் செய்கின்ற செயற்பாடுகளுடன் தொடர்பான சட்டங்களாக இருக்கலாம். இஸ்லாமியக் கண்ணோட்டத்தில் 'ஷரஃ' எனும் வார்த்தையும் இதே கருத்தில்தான் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

இந்த வகையில் தான் இமாம் அபூ ஹனீபா (ரஹ்) அவர்கள் பிக்ஹ் என்பது 'ஒரு ஆன்மா . தனக்குச் சாதகமான, பாதகமான சட்டங்கள் அனைத்தையும் தெரிந்து கொள்வதாகும்' என்று கூறுகிறார். இதனடிப்படையில் தான் அகீதா பற்றிச் சுருக்கமாகத் தான் எழுதிய நூலுக்கு 'அல்- பிக்ஹுல் அக்பர்' எனப் பெயரிட்டுள்ளார்.

2. 'பிக்ஹ்' என்பது: அகீதா தவிர்ந்த ஷரீஅத்தின் ஏனைய சட்டங்களை அறிந்து கொள்வதைக் குறிக்கும். இவ்வரைவிலக்கணத்தை கவனிக்கும்போது முதலாவது வரைவிலக்கணத்திற் கூறப்பட்ட இஸ்லாமிய நம்பிக்கைக் கோட்பாடுகளுடன் தொடர்பான அம்சங்கள் இதிலிருந்து நீக்கப்பட்டிருப்பதைக் காண முடிகிறது. ஆகவே, இக்கால கட்டத்தில் (அகீதா) நம்பிக்கைக் கோட்பாடுகளுடன் தொடர்பான அம்சங்கள் தனியானதொரு கலையாகத் தோற்றம் பெற்றுள்ளது. இக்கலை 'இல்முத் தௌஹீத்', 'இல்முல் கலாம்' 'இல்முல் அகாத்' ஆகிய பெயர்களில் அழைக்கப்பட்டு வந்தது. ஆகவே, இவ் வரைவிலக்கணமானது, அகீதா தவிர்ந்த அனைத்துக் கலைகளையும் உள்ளடக்கியுள்ளது. ஆகவே, இது உடலுறுப்புக்களின் செயற்பாடுகளுடன் தொடர்பான விதிகளை உள்ளடக்கிக் கொள்வது போலவே பெருமை, பொறாமை, முகத்துதி போன்ற, மனிதன் தன் மனதால் செய்கின்ற செயற்பாடுகளின் சட்டங்களையும் உள்ளடக்கிக் கொள்கிறது. மேலும், பண்பாட்டியலுடன் தொடர்பான விதிகளும் அதில் அடங்குகின்றன.

3. மூன்றாவது கட்டத்தில் மேற்படி வரைவிலக்கணத்திலிருந்து மனித உள்ளங்களால் நிறைவேற்றப்படுகின்ற செயற்பாடுகளுடன் தொடர்பான விதிகளும் பண்பாட்டியலுடன் தொடர்பான சட்டங்களும் நீக்கப்பட்டன. முறையே, இக்கலைகள் 'இல்முத் தஸவ்வுப்' 'இல்முல் அக்லாக்' போன்ற பெயர்களில் தனியாகத் தோற்றம் பெற்று வளர்ச்சி யடைந்துள்ளன. எனவே, இக்கட்டத்தில் 'பிக்ஹ்' என்பது மனிதனுடைய செயற்பாடுகளுடன் தொடர்பான இஸ்லாமிய சட்டங்களை குர்ஆன், ஹதீஸின் ஆதாரங்களின் அடிப்படையிற் தெரிந்து கொள்வதையே குறிக்கும்.

ஆகவே, இறுதியாகக் கூறப்பட்ட வரைவிலக்கணமானது சட்டக் கலை அறிஞர்களதும், பொதுவாக ஏனைய இஸ்லாமிய அறிஞர்களதும் அங்கீகாரத்தைப் பெற்று இன்று வரை நடைமுறையில் இருந்து வருவது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

மேற்கூறப்பட்ட வரைவிலக்கணத்தின் அடிப்படையில் கீழ்க்காணும் அம்சங்கள் எதுவும் சட்டக்கலை சார்ந்ததன்று. அவை:

¨ அல்லாஹ்வுடைய 'தாத்' 'ஸிபத்துக்கள்' தொடர்பானவை.

¨ பகுத்தறிவு, புலனுணர்வுகள், மொழி போன்றவற்றின் அடிப்படையில் பெறப்பட்ட சட்டங்களோ, மனிதன் இயற்றிய சட்டங்களோ இஸ்லாமிய ஷரீஅத்தின் சட்டக் கலை சார்ந்தவைகளாகா.

¨ இஸ்லாமிய நம்பிக்கைக் கோட்பாடுகள் பற்றிய விடயங்கள்இ முகத்துதிஇ வஞ்சகம்இ பொறாமை போன்ற மனித உள்ளங்களின் செயற்பாடுகள் தொடர்பானவை சட்டக் கலை சார்ந்தவையாகாது.

'கியாஸ்' மற்றும் தனி நபர் அறிவிக்கின்ற ஹதீஸ்கள் சான்றாகுமா இல்லையா போன்ற அலகுகளை ஆய்வு செய்கின்ற கலை 'உஸூலுல் பிக்ஹ்' எனப்படும். எனவே, சட்டக் கலையின் அடிப்படை விதிகள் பற்றிப் பேசுகின்ற இக்கலை சார்ந்த விதிகளும் சட்டக் கலை சார்ந்தவையன்று. ஏனெனில், இவை அடிப்படை விதிகளடங்கிய அலகுகள் பற்றிய சட்டங்களையே விளக்குகின்றன.

¨ ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்களுக்கும் நபி (ஸல்) அவர்களுக்கும் கொடுக்கப்பட்ட அறிவு ஞானம் என்பது ஷரீஅத்தின் சட்டக் கலை சார்ந்த விடயமாகக் கருதப்பட மாட்டாது. ஏனெனில், இவை நேரடியாக வேத வெளிப்பாடான வஹீ மூலம் பெறப்பட்டவைகளே தவிர, குர்ஆன், ஹதீஸை ஆராய்ந்து பெறப்பட்ட சட்டங்களல்ல. அதே நேரம், 'இஜ்திஹாதின்' அடிப்படையில் நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறிய சில சட்டங்கள் காணப்படுகின்றன. இவை சட்டக் கலை சார்ந்தவையா இல்லையா என்பதில் அறிஞர்கள் மத்தியில் கருத்து முரண்பாடுகள் தென்படுகின்றன.

¨ தொழுகை, நோன்பு, ஸகாத், வசதியுள்ளோர் ஹஜ் செய்தல் போன்ற அம்சங்கள் இஸ்லாத்தின் கடமைகள் என்பதைத் தெரிந்து கொள்வது ஒவ்வொரு முஸ்லிமினதும் கடமையாகும். அஃதே, வட்டி, விபச்சாரம், போதைப் பொருட்களைப் பாவித்தல் முதலான அனைத்தும் தடுக்கப்பட்டவை யென்பதைத் தெரிந்து கொள்வது பாமரர்கள் உட்பட முஸ்லிம்கள் அனைவர் மீதும் கடமையாகும். பாமரர்கள் இவற்றைத் தெரிந்து கொள்வது சட்டக் கலை பற்றிய ஞானம் எனக் கருதப்பட மாட்டாது. ஏனெனில், பொதுவாக ஆண்கள், பெண்கள், அறிஞர்கள், பாமரர்கள், சிறுவர்கள் என்ற வேறுபாடின்றி அனைவரும் இதனைத் தெரிந்தே வைத்துள்ளனர். இவர்கள் இதற்காக எந்த வகையான ஆய்வுகளையும் மேற்கொள்ள வில்லையே.

¨ சில அறிஞர்கள் மத்ஹப்களின் சட்டங்களை அவற்றின் வழி நின்று ஆய்வு செய்து தெரிந்து வைத்துள்ளனர். ஆனால், இவர்களுடைய இந்த ஞானமானது சட்டக்கலை சார்ந்த ஞானமாகக் கருதப்பட மாட்டாது. ஏனெனில், இது குர்ஆன் மற்றும் ஹதீஸ்களை ஆய்வு செய்து பெறப்பட்ட ஞானமல்ல. இதற்கு உதாரணமாக, ஹனபி மத்ஹப் சார்ந்த ஒருவர் தன்மீது வித்ர் தொழுகை கடமை, வுழூ செய்யும்போது தலையில் ¼ பகுதியை மஸ்ஹ் செய்வது கடமை என்பது போன்ற விடயங்களைத் தெரிந்து கொள்வதைக் குறிப்பிடலாம். அதேபோன்று ஷாபிஈ மத்ஹபைச் சேர்ந்த ஒருவர் வுழூவின் போது தலையின் ஒரு சிறு பகுதியை மஸ்ஹு செய்வது கடமை, பெண்களைத் தொடுவது வுழூவை முறித்துவிடும் என்பது போன்ற விடயங்களைத் தெரிந்து கொள்வதை உதாரணமாகக் குறிப்பிடலாம்.

¨ ஆகவே, மத்ஹப்களின் அடிப்படையில் ஷரீஆவின் சட்டக்கலையைக் கற்றுக் கொள்வோர் சிலபோது தத்தமது மத்ஹப்கள் கூறும் சட்டங்களை விரிவாகவும், சிலபோது சுருக்கமாகவும் தெரிந்து கொள்வர். இவர்களுடைய இந்த அறிவானது சட்டக் கலை சார்ந்த அறிவாகக் கொள்ளப்பட மாட்டாது. ஏனெனில், இவர்கள் பெற்றுக் கொண்ட மேற்படி சட்டக் கலை அறிவானது ஒரு மத்ஹபின் வழி நின்று பெறப்பட்டதேயன்றிக் குர்ஆன், ஹதீஸின் வழியாகப் பெறப்பட்டதல்ல.

¨ பிக்ஹ் என்ற வார்த்தைக்கு வழங்கப்பட்ட வரைவிலக்கணத்தின் அடிப்படையில் ஒரு மத்ஹபின் வழி நின்று சட்டங்களை ஆய்வு செய்கின்ற ஒருவரிடம் இத்துறையின் உட்பிரிவுகள் பற்றி எவ்வளவு ஆழமான, விரிவான ஞானம் இருந்தாலும் அவர் ஷரீஅத்தின் சட்ட மேதை என்று அழைக்கப்படுகின்ற 'பகீஹ்' ஆகக் கருதப்பட மாட்டார். ஆகவே, சட்ட மேதை என்பவரிடம் இரு நிபந்தனைகள் காணப்பட வேண்டும். அவை

1. குர்ஆன் மற்றும் ஹதீஸ்களை ஆய்வு செய்யப் போதிய அறிவுத் திறன் பெற்றவராக இருத்தல்.

2. மேற்படி ஆதாரங்கள் கூறுகின்ற சட்டங்களையே எடுத்துரைப்பவராக இருத்தல்.

ஆனால், அவை கூறுகின்ற சட்டங்களின் உட்பிரிவுகளுடன் தொடர்பான ஆழ்ந்த ஞானம் அவரிடம் காணப்பட வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஏனெனில், சில பிரபலமான சட்ட மேதைகள்கூடச் சில விவகாரங்கள் பற்றிய சட்டங்களிற் தலையிடாது மௌனமாக இருந்துள்ளனர். இதற்கு இரு காரணங்கள் உள்ளன. அவையாவன,

1. அவை தொடர்பான ஆதாரங்கள் தமக்குக் கிடைக்காமை.

2. கிடைத்த ஆதாரங்கள் அவற்றின் வெளித் தோற்றத்தில் ஒன்றோடொன்று முரண்படுவதுபோன்று தென்பட்டமை. அப்போது அவர்களால் அவற்றிற்கிடையில் உடன்பாடு காண முடியாமல் போயிற்று.

மேலும், மத்ஹப்களைத் தழுவிச் சட்டங்களை ஆய்வு செய்யும் அறிஞர்களின் பார்வையில் 'பிக்ஹ்' என்ற பதம் இரு கருத்துக்களிற் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்துள்ளது. அவை வருமாறு:

1. குர்ஆனிலும் ஸுன்னாவிலும் இடம்பெற்றுள்ள, அல்லது இஜ்மா, கியாஸின் அடிப்படையில் அமைந்த ஷரீஅத் சட்டங்களின் ஒரு பகுதியைத் தெரிந்து வைத்தலாகும். மேலும், மேற்கூறப்பட்ட நான்கு அடிப்படைகளையும் தழுவி அமைக்கப்பட்ட சட்டங்களைத் தெரிந்து கொள்வதும் ஆகும். இச்சட்டங்கள் அவற்றுக்குரிய ஆதாரங்களுடன் அல்லது ஆதாரங்களின்றி எழுதப்பட்டிருப்பினும் சரியே.

இதனடிப்படையில் (அவர்களின் பார்வையில்) சட்டத்துறை அறிஞர் என்பவர் குர்ஆன், ஹதீஸை ஆய்வு செய்து அதிலிருந்து சட்டங்களை வகுத்தெடுக்கும் ஆற்றல் பெற்றவராக இருக்க வேண்டியதில்லை. இவ்வாறான ஒருவர் சட்டங்களைத் தெரிந்து வைத்திருக்க வேண்டிய அளவு என்ன என்பதில் அவர்கள் மத்தியில் முரண்பாடான கருத்துக்கள் தென்பட்டாலும், உலக வழமையை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஒரு மனிதனுக்கு அன்றாட வாழ்க்கைக்குத் தேவையான சட்டங்களை அவர் தெரிந்து வைத்திருந்தாற் போதுமானது. ஆகவே தேவைப்படுகின்ற போது அவசியமான சட்டங்களைச் சட்ட நூற்களிலிருந்து தெரிந்து கொள்ள முடிகின்ற அளவு ஞானம் ஒருவரிடம் காணப்பட்டால் அவர் சட்டக் கலை அறிஞர் என்று அழைக்கப்படுவார்.

சில நாடுகளில் அல்-குர்ஆனை மனனமிட்ட ஹாபிழ்கள்கூட 'பகீஹ்' என்ற சிறப்புப் பெயர் கொண்டு அழைக்கப்படுவர். அவர்களுக்கு அல்-குர்ஆன் வசனங்களுக்குக் கருத்துக்கள்கூடத் தெரியாது.

ஆனால், சட்டக் கலை அறிஞரென்பவர் இத்துறையில் ஆழமான, விரிவான, தெளிவான கண்ணோட்டமுடையவராகவும், விடயங்களைத் தெளிவாக வகுத்து விளங்கிக் கொள்ளும் ஆற்றல் பெற்றவராகவும் ஆர்வமுள்ளவராகவும் இருக்க வேண்டும்.

2. சட்டத் துறையிற் காணப்படுகின்ற விதிகளும் பிக்ஹ் என்ற பெயர் கொண்டு அழைக்கப்படுகின்றன.

பிக்ஹ் என்ற வார்த்தை தருகின்ற அதே கருத்திற் பயன்படுத்தப்படுகின்ற சொற்கள்.

1. தீன் :

இவ்வார்த்தை பல கருத்துக்களிற் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இவ்விடத்தில் எமது தலைப்போடு தொடர்பான கருத்துக்களே எமக்கு அவசியமாகின்றது. அறபு மொழியில் இவ்வார்த்தை கீழ்வரும் கருத்துக்களில் கையாளப்பட்டுள்ளது.

கூலி கொடுத்தல்:

இதற்குக் கீழ்க்காணும் அல்-குர்ஆன் வசனம் சான்றாகும்.

مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ

'கூலி கொடுக்கப்படும் நாளின் அதிபதி'(அல்-பாதிஹா: 4) மேலும் அவன் கூறுகின்றான்..

 أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِينُونَ

'நாம் இறந்து மண்ணாகவும் எலும்புகளாகவும் ஆகிவிட்ட பின். மீண்டும் நாம் உயிர்ப்பிக்கப்பட்டுக் கூலி வழங்கப்படுவோமா? (அஸ்-ஸாப்பாத்: 53)

வழி :

அல்லாஹ் கூறுகிறான்...

لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ

'உங்களுக்கு உங்களுடைய வழி; எனக்கு என்னுடைய வழி' (அல்-காபிரூன்: 6)

ஆட்சி செய்யும் அதிகாரம்:

அல்லாஹ் கூறுகின்றான்...

قَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلّهِ

“முஃமின்களே! இவர்களுடைய குழப்பங்கள் முற்றிலும் நீங்கி மார்க்கம் முற்றிலும் அல்லாஹ்வுக்கே ஆகும் வரையில் அவர்களுடன் போர் புரியுங்கள்“[அல்-அன்பால்: 39]

சட்டமியற்றுதல்:

அல்லாஹ் கூறுகிறான், “வேதம் கொடுக்கப்பட்டவர்களில் எவர்கள் அல்லாஹ்வின் மீதும் இறுதி நாளின் மீதும் ஈமான் கொள்ளாமலும், அல்லாஹ்வும் அவனுடைய தூதரும் ஹராமாக்கியவற்றை ஹராம் எனக் கருதாமலும் உண்மை மார்க்கத்தை ஒப்புக்கொள்ளாமலும் இருக்கிறார்களோ, அவர்கள் கீழ்ப்படிதலுடன் ஜிஸ்யா கட்டும் வரையில் அவர்களுடன் போர் புரியுங்கள்“ [அத்தௌபா: 29] மேலும் அவன் கூறுகிறான்,

شرع لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ

'நூஹுக்கு எதனை அவன் உபதேசித்தானோ அதனையே உங்களுக்கும் அவன் மார்க்கமாக்கி இருக்கிறான். ஆகவே, நபியே நாம் உமக்கு வஹீ மூலம் அறிவிப்பதும் இப்றாஹீமுக்கும் மூஸாவுக்கும் ஈஸாவுக்கும் நாம் உபதேசித்ததும் என்னவென்றால், நீங்கள் அனைவரும் சன்மார்க்கத்தை நிலைநிறுத்துங்கள்'(அஷ்ஷூறா: 13) இவ்விரு வசனங்களும் தீன் என்பது அல்லாஹ் தனது அடியார்களுக்குப் பொருந்திக் கொண்ட மார்க்கத்தைக் குறிக்கின்றன. பரிபாசையில் தீன் என்பது அல்லாஹ் தனது அடியார்கள் மீது மார்க்கமாக்கிய சட்டங்கள் அனைத்தையும் குறிக்கிறது. அவை அகீதா, பண்பாடு, மனிதனுடைய செயற்பாடுகள் போன்றவற்றுடன் தொடர்பான விதிகள் அனைத்தையும் பொதுவாகவே உள்ளடக்கிக் கொள்கிறது. எனவே. பிக்ஹ் என்ற வார்த்தைக்கு முதலாவதாகக் கொடுக்கப்பட்ட வரைவிலக்கணப்படி அவ்விரண்டும் ஒத்த கருத்துள்ள சொற்களாகும்.

2. ஷரஃ :

அறபு மொழியில் இவ்வார்த்தையானது ஏற்படுத்தல் என்ற கருத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. பின்னர், அல்லாஹ் மனிதன் மீது மாரக்கமாக்கிய விடயங்களை அடையாளப்படுத்துவதற்காக இவ்வார்த்தை அல்-குர்ஆனில் அதே கருதிற்தான் உபயோகிக்கப்பட்டுள்ளது. அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا

'நூஹுக்கு எதனை அவன் உபதேசித்தானோ அதனையே உங்களுக்கும் அவன் மார்க்கமாக்கி இருக்கிறான்.'(அஷ்ஷூறா: 13) இஸ்லாமிய ஷரீஅத்தில் இவ்வார்த்தையானது. அல்லாஹ் தனது அடியார்கள் மீது மார்க்கமாக்கிய விடயங்களைக் குறிக்கும். அவை நம்பிக்கைக் கோட்பாடுகள், மனிதன் தனது உடலுறுப்புக்களால் நிறைவேற்றுகின்றன செயற்பாடுகள், பண்பாட்டியல் போன்றவற்றுடன் தொடர்பான அம்சங்கள் அனைத்தையும் உள்ளடக்கிக் கொள்கிறது. இவ்வரைவிலக்கணத்தின்படியும், முதலாவதாகக் கூறப்பட்ட வரைவிலக்கணத்தின் அடிப்படையிலும் பிக்ஹ் , தீன், ஷரஃ ஆகிய மூன்று பதங்களும் ஒத்த கருத்தில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன; அவற்றில் ஷரஃ , தீன் ஆகிய இரு வார்த்தைகளும் பிற்பட்ட காலச் சட்ட மேதைகளாலும் ஏனைய அறிஞர்களாலும் பொதுவாக மார்க்கம் என்ற கருத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்திருக்கிறது.

3. ஷரீஅத்இ ஷிர்அத் :

ஷரீஅத் என்ற வார்த்தை அறபு மொழியில் வாசற்படி, நீர்நிலை என்ற பொருட்களில் உபயோகிக்கப்பட்டுள்ளன. ஷிர்அத் என்ற பதத்தின் பொருளும் இவ்வாறுதான். பரிபாசையில் ஷரஃ எனும் வார்த்தை பயன்படுத்தப்படுகின்ற அதே கருத்திற்தான் இவ்விரு வார்த்தைகளும் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன. கீழ்க் காணும் வசனங்களும் இதே கருத்தையே வலியுறுத்துகின்றன. அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ

'அதன் பின்னர் உம்மை ஷரீஅத்தில் (மார்க்கத்தில்) நேரான வழியில் நாம் ஆக்கியுள்ளோம்.ஆகவே நீர் அதனையே பின்பற்றுவீராக. அன்றியும், அறியாமல் இருக்கிறார்களே அவர்களின் விருப்பங்களை பின்பற்றாதீர். ' (அல்-ஜாஸியா: 18) மேலும் அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا

'உங்களில் ஒவ்வொரு கூட்டத்தாருக்கும் மார்க்கத்தையும் வழிமுறையையும் நாம் ஆக்கியுள்ளோம்'. (அல்-மாஇதா: 48)

சமகாலத்தில் ஷரீஅத் எனும் வார்த்தை மனிதனுடைய செயற்பாடுகள் தொடர்பாக அல்லாஹ் மார்க்கமாக்கிய விதிகளைக் குறிக்கவே பயன்படுத்தப்படுகின்றது. இந்த வகையில், பிற்பட்ட கால அறிஞர்கள் கூறுகின்ற வரைவிலக்கணத்தின் அடிப்படையிலும், பிக்ஹ், ஷரீஅத் ஆகிய இரண்டும் ஒத்த கருத்துள்ள சொற்களாகும். இவ்வார்த்தைகளுக்கு, இவர்கள் கொடுக்கின்ற விளக்கங்களுக்குக் கீழ்வரும் அல்-குர்ஆன் வசனம் ஆதாரமாக அமைகிறது. அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا

'உங்களில் ஒவ்வொரு கூட்டத்தாருக்கும் மார்க்கத்தையும் வழிமுறையையும் நாம் ஆக்கியுள்ளோம்'(அல்-மாஇதா: 48)

அல்லாஹ்வினால் இறக்கி வைக்கப்பட்ட வேதங்கள் அனைத்திலும் மனிதனது செயற்பாடுகளுடன் தொடர்பான விதிமுறைகளில் வித்தியாசங்கள் காணப்பட்டன. ஆனால், இறை வேதங்களின் கருப்பொருளாகக் கருதப்படுகின்ற நம்பிக்கைக் கோட்பாடுகளுடன் தொடர்பான விவகாரங்கள் எதிலும் முரண்பாடுகள் இருந்ததில்லை.இந்த நடைமுறையை மையமாகக் கொண்டுதான், செயற்பாட்டு விதிகள் போதிக்கப்படுகின்ற பீடமான சட்டக்கல்லூரி அறபியில் குல்லியதுஷ் ஷரீஆ என்றழைக்கப்படுகிறது.

4. தஷ்ரீஃ :

தஷ்ரீஃ என்ற பதம் அறபு மொழியில் சட்டம் அமைத்தல் என்று பொருள்படும். பரிபாசையில் அடியார்களுடன் தொடர்பான அல்லாஹ்வுடைய வரையறைகளாகும். அவை ஏவல் விலக்கல்களாகவோ, விரும்பியவாறு நடந்து கொள்ள அனுமதிக்கப்பட்ட விடயங்களாகவோ அல்லது காரண காரியங்களாகவோ இருக்கலாம். இவ்விடத்தில் ஒரு முக்கியமான விடயத்தைத் தெரிந்து கொள்வது மிகப் பிரதானமாகும். சட்டமியற்றுகின்ற அதிகாரம் அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு யாருக்குமில்லை. அவன் கூறுகிறான்..

إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّ

'ஆட்சி செய்கிற அதிகாரம் அனைத்தும் அல்லாஹ்வுக்கேயன்றி வேறில்லை' (அல்-அன்ஆம்:58)

ஆகவே, அல்லாஹ்வுடைய கடமைகள் தொடர்பான விதிகளையோ, மனிதனுடைய உரிமைகள் தொடர்பான சட்டதிட்டங்களையோ அமைப்பதற்கு எவருக்கும் அதிகாரம் கிடையாது. இவ்வாறுசெய்வது அல்லாஹ்வின் மீது இட்டுக்கட்டுவதாகவும் அவனுடைய தனித்துவத்தைக் குலைப்பதாகவுமே கருதப்படும். ஏனெனில், சட்டமியற்றும் அதிகாரம் என்பது அல்லாஹ்வுடைய தனித்துவங்களில் ஒன்றாகும். அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

وَلاَ تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلاَلٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُواْ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِالْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ

'உங்கள் நாவுகள் பொய்யாக வர்ணிப்பது போல இது ஹலாலானது. இது ஹராமானது என்று அல்லாஹ்வின் மீது பொய்யை இட்டுக் கட்டாதீர்கள். நிச்சயமாக எவர் அல்லாஹ்வின் மீது பொய்யை இட்டுக்கட்டுகின்றார்களோ, அவர்கள் வெற்றியடைய மாட்டார்கள்' (அந்-நஹ்ல்:116) மிக உயர்ந்த மதிப்புக்குரிய இறைத் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்குக்கூட சட்டமியற்றும் அதிகாரம் வழங்கப்படவில்லை. மாறாக, வஹீயின் மூலம் வந்த சட்டங்களைத் தெளிவுபடுத்தும் பொறுப்பும் அதனை எத்திவைக்கின்ற பொறுப்பும் மாத்திரமே அவர் மீதிருந்தது. அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَه

'தூதரே! உம் இறைவனிடமிருந்து உம் மீது இறக்கி வைக்கப்பட்டதை மக்களுக்கு எடுத்துக் கூறிவிடும். இவ்வாற நீர் செய்யாவிட்டால் அவனுடைய தூதை நீர் நிறைவேற்றியவராக மாட்டீர்' (அல்-மாஇதா:67) மேலும், அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

َمَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُواْ فِيه

'நபியே, அன்றியும் அவர்கள் எவ்விடயத்தில் தர்க்கித்துக் கொண்டார்களோ அதை நீர் தெளிவாக்குவதற்காகவே உம் மீது இவ்வேதத்தை இறக்கினோம்'(அந்-நஹ்ல்:64) மேலும், அல்லாஹ் கூறுகிறான்..

وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِم

'நபியே, மனிதர்களுக்கு அருளப்பட்டதை நீர் அவர்களுக்குத் தெளிவுபடுத்துவதற்காகவும் உமக்கு இவ்வேதத்தை நாம் அருளினோம்'(அந்-நஹ்ல்:44) 

இது அனைத்து முஸ்லிம்களுடையவும் ஏகோபித்த முடிவாகும். அல்லாஹ்விடமிருந்து இறக்கியருளப்பட்ட வேதங்களில் இவ்விடயத்தில் கருத்து முரண்பாடு ஏதுமில்லை. அல்லாஹ்வின் வேதங்களை ஏற்க மறுப்பவர்கள் மாத்திரமே இதில் முரண்பாடான கருத்துக் கொண்டுள்ளனர். இந்தக் கருத்தை உறுதிப்படுத்தக்கூடிய இன்னும் ஏராளமான ஆதாரங்கள் அல்-குர்ஆனிலும் ஹதீஸிலும் காணப்படுகின்றன.